Zon Zee Vulkanen
Blijf op de hoogte en volg Heleen en Debora
01 Januari 1970 | Nicaragua, León
¡Hola amigos!
We schrijven dit bericht op ons laatste dagje in Nicaragua, vanuit het huis van vrienden (Jane en Andrew en hun dochters Anna en Emily) van Debora in León. Dit was onze uitvalbasis om verschillende avontuurlijke tripjes te ondernemen.
Het eerste weekend gingen we onverwachts gelijk op pad naar het toeristische Granada waar we een nachtje in een hostel verbleven en een boottocht deden naar een aantal nabijgelegen eilandjes. Samen met twee meiden die we in León hadden ontmoet (een Duitse en een Engelse) hebben we het Nicaraguaanse openbaar vervoer uitgetest, wat ons prima verging.
Op maandag mochten we mee met het team van Nuevas Esperanzas, een non-gouvernementele organisatie die verschillende projecten uitvoert op het gebied van watervoorziening, landbouw en natuurbehoud. Tijdens haar thesis onderzoek drie jaar geleden kwam Debora met deze organisatie in contact en heeft ze veel 'meegelopen', al data verzamelend. Het was voor haar superleuk om een paar gezinnen weer te zien en op te trekken met het Nicaraguaanse team. Heleen genoot volop, ook door de dieren die overal rondliepen, vooral van de kuikens! Twee gezinnen wonen zo'n drie kwartier lopen van de rand van de krater van de vulkaan Telica en we maakten van de gelegenheid gebruik om door 1 van de jonge meiden begeleid te worden naar boven. (Zie foto) Vanaf de top heb je een spectaculair uitzicht, niet alleen de krater in, maar ook op de andere vulkanen die op een rij liggen, waar twee aardplaten samen komen.
We vervolgen het schijven van dit blog in het vliegtuig naar Houston! (We hebben toch niks anders te doen, behalve naar de wolkjes staren of praten met de Texaan die naast ons zit :))
Waar waren we gebleven? Oh ja, de vulkanen! Je kunt van 1 van die vulkanen afrennen en ook 'boarden' (of als je iets heel bizars wil zien:http://m.youtube.com/watch?v=P4_xlFtcPLk), de vulkaan Cerro Negro. Debora had dit al eens gedaan, maar ook Heleen kon deze kans natuurlijk niet laten glippen! Met een board, (een soort houten plank van 120 cm bij 50 cm) en de uitrusting in een tas (soort overall, handschoenen ennnn een duikbril), liepen we in de 37 graden met windkracht 88000 de zwarte berg op. Het is een wonder dat we er niet af zijn gevlogen, en met uitrusting en al de top bereikten in ongeveer een uur.
Glijden maar op dat board! Dat ging hard joh! We werden (zittend op het board) 47 km per uur geklokt en van de zes deelnemers sneuvelden er twee. Halverwege de vulkaan vloog Heleen als een lappenpop van haar board af. Aan het bijkomen van haar eigen val zag Debora van onderaf hoe Heleen heldhaftig opstond om halsoverkop achter haar board aan te rennen die met een vaart naar beneden gleed. Het rennen beviel ook goed en Heleen liep nog een keer naar boven, dit keer zonder board, om het hele stuk te rennen (wat Debora al een keer had gedaan). Het klinkt allemaal erg gevaarlijk, maar we zijn er zonder (noemenswaardige) kleerscheuren af gekomen en hadden de dag van ons leven :).
Vrijdag tot dinsdag gingen we een paar daagjes naar het strand (waardoor we nu heel bruin zijn ;)). We overnachtten in een ecologische cabaña, een soort Tarzan bamboe hut waar vaker geen water was dan wel :). Lekker genieten van strand, zon, wind, lekker eten, hangmatten, muggen, poole-tafel en boeken. We gingen nog met een klein bootje op zoek naar krokodillen in de rimboe, maar in plaats daarvan sprong er een vis in Heleens. Dit laatste tot grote vreugde van medepassagiers en nog grotere vreugde van de Nicaraguaanse gidsen, zelf vissers zijnde genoten ze van de bijgaande ijselijke gil in dit voor hun alledaagse tafereel. Gelukkig was het geen krokodil.
Tussendoor hebben we genoten van de gastvrijheid van Jane en Andrew, de gezelligheid, het spelen met de meisjes, het goedkope vers gekookte Nicaraguaanse eten, een onverwachte balletvoorstelling (die verbazingwekkend goed was) en de warmte. Dit laatste leidde er toe dat we anderhalf uur Champions League keken in de be-airconditionde Burger King (als die hard fans). Oh, en we maakten op donderdag een aardbeving mee (zelfs gemeld op NOS.nl) van 6.1 op de schaal van Richter, een indrukwekkende ervaring! Gelukkig viel de schade mee.
Erg vreemd en ook heel normaal om nu weer huiswaarts te gaan! We zullen jullie in de komende dagen/ weken vast weer zien, en dan zijn we benieuwd hoe het jullie is vergaan! Bedankt voor het meeleven, we waarderen het enorm :)
HEER, onze Heer, hoe machtig is uw naam op heel de aarde.
U die aan de hemel uw luister toont –
met de stemmen van kinderen en zuigelingen
bouwt u een macht op tegen uw vijanden
om hun wraak en verzet te breken.
Zie ik de hemel, het werk van uw vingers,
de maan en de sterren door u daar bevestigd,
wat is dan de sterveling dat u aan hem denkt,
het mensenkind dat u naar hem omziet?
U hebt hem bijna een god gemaakt,
hem gekroond met glans en glorie,
hem toevertrouwd het werk van uw handen
en alles aan zijn voeten gelegd:
schapen, geiten, al het vee,
en ook de dieren van het veld,
de vogels aan de hemel,
de vissen in de zee
en alles wat trekt over de wegen der zeeën.
HEER, onze Heer, hoe machtig is uw naam op heel de aarde.
(Psalmen 8:2-10 NBV)
Liefs!
We schrijven dit bericht op ons laatste dagje in Nicaragua, vanuit het huis van vrienden (Jane en Andrew en hun dochters Anna en Emily) van Debora in León. Dit was onze uitvalbasis om verschillende avontuurlijke tripjes te ondernemen.
Het eerste weekend gingen we onverwachts gelijk op pad naar het toeristische Granada waar we een nachtje in een hostel verbleven en een boottocht deden naar een aantal nabijgelegen eilandjes. Samen met twee meiden die we in León hadden ontmoet (een Duitse en een Engelse) hebben we het Nicaraguaanse openbaar vervoer uitgetest, wat ons prima verging.
Op maandag mochten we mee met het team van Nuevas Esperanzas, een non-gouvernementele organisatie die verschillende projecten uitvoert op het gebied van watervoorziening, landbouw en natuurbehoud. Tijdens haar thesis onderzoek drie jaar geleden kwam Debora met deze organisatie in contact en heeft ze veel 'meegelopen', al data verzamelend. Het was voor haar superleuk om een paar gezinnen weer te zien en op te trekken met het Nicaraguaanse team. Heleen genoot volop, ook door de dieren die overal rondliepen, vooral van de kuikens! Twee gezinnen wonen zo'n drie kwartier lopen van de rand van de krater van de vulkaan Telica en we maakten van de gelegenheid gebruik om door 1 van de jonge meiden begeleid te worden naar boven. (Zie foto) Vanaf de top heb je een spectaculair uitzicht, niet alleen de krater in, maar ook op de andere vulkanen die op een rij liggen, waar twee aardplaten samen komen.
We vervolgen het schijven van dit blog in het vliegtuig naar Houston! (We hebben toch niks anders te doen, behalve naar de wolkjes staren of praten met de Texaan die naast ons zit :))
Waar waren we gebleven? Oh ja, de vulkanen! Je kunt van 1 van die vulkanen afrennen en ook 'boarden' (of als je iets heel bizars wil zien:http://m.youtube.com/watch?v=P4_xlFtcPLk), de vulkaan Cerro Negro. Debora had dit al eens gedaan, maar ook Heleen kon deze kans natuurlijk niet laten glippen! Met een board, (een soort houten plank van 120 cm bij 50 cm) en de uitrusting in een tas (soort overall, handschoenen ennnn een duikbril), liepen we in de 37 graden met windkracht 88000 de zwarte berg op. Het is een wonder dat we er niet af zijn gevlogen, en met uitrusting en al de top bereikten in ongeveer een uur.
Glijden maar op dat board! Dat ging hard joh! We werden (zittend op het board) 47 km per uur geklokt en van de zes deelnemers sneuvelden er twee. Halverwege de vulkaan vloog Heleen als een lappenpop van haar board af. Aan het bijkomen van haar eigen val zag Debora van onderaf hoe Heleen heldhaftig opstond om halsoverkop achter haar board aan te rennen die met een vaart naar beneden gleed. Het rennen beviel ook goed en Heleen liep nog een keer naar boven, dit keer zonder board, om het hele stuk te rennen (wat Debora al een keer had gedaan). Het klinkt allemaal erg gevaarlijk, maar we zijn er zonder (noemenswaardige) kleerscheuren af gekomen en hadden de dag van ons leven :).
Vrijdag tot dinsdag gingen we een paar daagjes naar het strand (waardoor we nu heel bruin zijn ;)). We overnachtten in een ecologische cabaña, een soort Tarzan bamboe hut waar vaker geen water was dan wel :). Lekker genieten van strand, zon, wind, lekker eten, hangmatten, muggen, poole-tafel en boeken. We gingen nog met een klein bootje op zoek naar krokodillen in de rimboe, maar in plaats daarvan sprong er een vis in Heleens. Dit laatste tot grote vreugde van medepassagiers en nog grotere vreugde van de Nicaraguaanse gidsen, zelf vissers zijnde genoten ze van de bijgaande ijselijke gil in dit voor hun alledaagse tafereel. Gelukkig was het geen krokodil.
Tussendoor hebben we genoten van de gastvrijheid van Jane en Andrew, de gezelligheid, het spelen met de meisjes, het goedkope vers gekookte Nicaraguaanse eten, een onverwachte balletvoorstelling (die verbazingwekkend goed was) en de warmte. Dit laatste leidde er toe dat we anderhalf uur Champions League keken in de be-airconditionde Burger King (als die hard fans). Oh, en we maakten op donderdag een aardbeving mee (zelfs gemeld op NOS.nl) van 6.1 op de schaal van Richter, een indrukwekkende ervaring! Gelukkig viel de schade mee.
Erg vreemd en ook heel normaal om nu weer huiswaarts te gaan! We zullen jullie in de komende dagen/ weken vast weer zien, en dan zijn we benieuwd hoe het jullie is vergaan! Bedankt voor het meeleven, we waarderen het enorm :)
HEER, onze Heer, hoe machtig is uw naam op heel de aarde.
U die aan de hemel uw luister toont –
met de stemmen van kinderen en zuigelingen
bouwt u een macht op tegen uw vijanden
om hun wraak en verzet te breken.
Zie ik de hemel, het werk van uw vingers,
de maan en de sterren door u daar bevestigd,
wat is dan de sterveling dat u aan hem denkt,
het mensenkind dat u naar hem omziet?
U hebt hem bijna een god gemaakt,
hem gekroond met glans en glorie,
hem toevertrouwd het werk van uw handen
en alles aan zijn voeten gelegd:
schapen, geiten, al het vee,
en ook de dieren van het veld,
de vogels aan de hemel,
de vissen in de zee
en alles wat trekt over de wegen der zeeën.
HEER, onze Heer, hoe machtig is uw naam op heel de aarde.
(Psalmen 8:2-10 NBV)
Liefs!
-
17 April 2014 - 23:54
Elsa:
ik hoor het jullie bijna afratelen......jullie enorme avonturen in een kort verslag samenvattend wat eigenlijk niet te doen is :-) Heerlijk meiden. Wat een belevenissen.
Thuis bijkomen en vooral ook nog opschrijven wat je het meeste is bijgebleven, welke indrukken je hebt opgedaan, wat je hart heeft geraakt/bewogen, waar je anders door bent gaan kijken naar het dagelijkse, enz. En vooral, waar zit God in al deze avonturen? :-)
Welkom thuis alvast en sterkte met 'landen'. Hoop jullie snel te zien en te horen van jullie verhalen.
Liefs
ELsa -
18 April 2014 - 07:26
Alize:
Op weg naar Schiphol!! Welkom thuis lieve meiden!!! Ook al is het voor jullie misschien minder leuk als voor ons -
18 April 2014 - 07:29
Alize:
Nu lekker nagenieten van jullie belevenissen en ervaringen. En wij genieten mee van de foto's en verhalen en jullie aanwezigheid!! -
18 April 2014 - 09:01
Stephanie:
Wat een mooie reis hebben jullie gemaakt! Dat zal weer wennen zijn in Nederland. Geniet nog maar lekker na met alle mooie foto's! Liefs, Stephanie -
18 April 2014 - 11:03
Marianne En Wim Wendt:
Bedankt dat we mochten mee reizen een geweldige beleving,we zien uit naar de verhalen en foto,s
En welkome Home.Gezegende pasen.!
-
18 April 2014 - 16:50
Heleen En Debora :
Een vis in Heleens '...' Mmm, wat moet daar komen te staan? Onder de goede antwoorden verloten we een souvenir! ;)
-
19 April 2014 - 09:44
O.lamien Van Der Wolf- Haspels.:
Lieve Debora en Heleen, Wat weer een leuk verhaal! Maar ja, het is mooi de psalm tot slot, maar jullie
zijn wel waaghalzen geweest? dat kun je wel zeggen. Gelukkige mensen, die ravijnen en bergen
zien en er van genieten, het was grandioos h -
19 April 2014 - 09:49
O.l.:
Het was grandioos, dat wilde ik zeggen! Weg briefje!! Domme P.C.
Maar ik ben wel erg blij dat jullie thuis gekomen zijn.
Ongetwijfeld heeft Heleen blauwe plekken of zere botten? Het risico dat er een
krokodil in de boot wilde komen? Net een spannende film. De vissers vingen de vis zeker om
hem later op te eten of te verkopen?
Leuk verhaal voor het reisboek!
Fijne P
aasdagen en hartelijke groeten en sterkte met wennen aan het leven in Rhoon!!
Dag!!! o,lamien. -
19 April 2014 - 14:38
Liesbeth Grootenboer:
Wat een mooie, leuke en geweldige herinneringen hebben jullie tijdens deze reizen ongetwijfeld verzameld. Geniet van het nagenieten ;).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
