Hello Goodbye
Blijf op de hoogte en volg Heleen en Debora
05 Maart 2014 | Nederland, Amsterdam
G'day dutchies! Het is niet te geloven maar we zitten op Nederlandse bodem! Maar niet voor lang, want morgenochtend vliegen we richting het westen, 9 uur tijdverschil tegemoet in San Fransisco. Dit is dus het laatste Mozambique Adventures blog, en we kijken nog even terug naar de afgelopen dagen voordat de USA Adventures beginnen :)
De laatste dagen hebben we veel tijd doorgebracht met de kinderen en zendelingen. Vrijdag hebben we ook nog een groepje meisjes naar het zwembad mogen meenemen. Deze zomer (het is zomer in Mozambique ja ;)) zijn de begeleiders er niet zo aan toegekomen om de meiden mee te nemen naar het bad. Twee van de meisjes gingen zelfs voor de eerste keer. Een heel ander schouwspel dan de wilde jongetjes was het wel, maar ze waren in ieder geval net zo verheugd! Het werd nog extra feest toen bleek dat wij met ons gebrekkige Portugees per ongeluk een dubbele portie lekkers voor hen hadden besteld na het zwemmen! :D
Het laatste programma voor de jongens bij Laura's dorm was heel ontspannen. We kwamen binnen en de tías (Mozambikaanse groepsleidsters die "tante" worden genoemd) hadden de kleine mannetjes zo ver gekregen dat ze met z'n 30en als een stelletje aangespoelde zeehonden in de schaduw op het cement lagen te chillen. En de jongens die vervolgens niet meededen (omdat het hun beurt niet was) bleven een uur zo liggen, wat een zaligheid!
Voor de rest hebben we met hun, maar ook de babies en oudere jongens tijd doorgebracht en gespeeld. Het was erg leuk om het contact te zien groeien, en dat maakte het afscheid ook wel wat lastiger. Een paar kinderen stelen je hart. Zo waren we onder de indruk van een jongetje genaamd Joaquim (5) dat tijdens het zingen in de kerk een kwartier met open handen en gesloten ogen met God sprak zonder zich iets aan te trekken van wat om hem heen gebeurde. Temeer omdat hij een heel vriendelijk en stralend kind is. Hoopvol voor ons, omdat wij ons wel eens afvroegen hoe voor al deze kinderen de leegte van het gemis van ouders kan worden gevuld. Joaquim is een voorbeeld van een kind dat zich geliefd weet door God, heel indrukwekkend! Niet voor alle kinderen is dit zo makkelijk en dat was wel eens moeilijk om te zien. Je zou ze zo willen meenemen :) Goed om te leren vertrouwen dat God naar ze omkijkt, meer dan dat wij ooit zouden kunnen doen.
De rol van de zendelingen heeft ons ook aan het denken gezet. Het klinkt namelijk heel erg tof om daar vrijwillig aan het werk te zijn, maar als het om de tofheid gaat ben je waarschijnlijk snel uitgerangeerd. We hebben veel bewondering voor de mensen die zich fulltime inzetten. Toch is het ook lastig om als blanke daar "de wereld te verbeteren" omdat er vaak naar een blanke wordt gekeken als iemand die iets belangrijks te vertellen heeft, en het makkelijk is om die houding als blanke dan ook aan te nemen. Zo vertelde onze mede-bezoekster Jenna (die als blanke zendelinge in de "bush bush" werkt) dat onder de bevolking het idee leeft dat God andere regels heeft voor blanke en donkere mensen. Zo denken ze bijvoorbeeld dat donkere mensen worden gestraft (met ziekte of de dood) als zij hun voorouders niet vereren, terwijl God dit niet perse zou vragen van blanke mensen. Jenna gaf daarom aan dat de meeste kracht uitgaat van de getuigenissen van de christen Mozambikanen zélf: zij kunnen aantonen dat ze alleen Jezus vereren en nog leven. We bidden samen met Jenna dat er meer van hen moed zullen hebben om eropuit te gaan. Iris Ministeries is daar inmiddels al een heel aantal jaar mee bezig d.m.v.
een bijbelschool voor Mozambikanen, en ook outreaches in het weekend.
Goed, dat was toch weer een aardig verhaal! Als je het tot hier hebt gehaald, belonen we je met nog wat aardige weetjes (haha):
- We hebben ontdekt dat het eerste woord dat de babies leren hier "amen" is. Dat wordt ook door hun geassocieerd met eten :)
- Toen hij hoorde dat wij Nederlands waren, gaf een tolk aan ook twee Nederlandse zinnen te kennen, namelijk: "Hoe gaat het?" en "Kom Heilige Geest". Beiden even essentieel natuurlijk ;)
- Elke zondag in de kerk worden er optredens gedaan. We hebben bijvoorbeeld een lied van moeders en oma's gehoord, en verschillende hippe Afrikaanse dansjes gezien van de meiden van Zimpeto.
- We zijn afgelopen zondag voor in de kerk met een Afrikaanse doek op ons hoofd door tig kinderhandjes uitgezegend. Het was een verpletterend moment. (Neem dit vooral letterlijk :D)
- Op de laatste dag in Mozambique hebben we nog even snel een paar banken van Laura's dorm voorzien van een laatste laag blauwe verf.
- Bij het boarden voor afgelopen nachtvlucht werden onze stoelnummers omgewisseld voor een plek bij de nooduitgang. Beenruimte! Joepie!
- Toch heeft Debora in de afgelopen 34 uur maar een kwartier geslapen. Heleen een paar uur meer.
Op naar deel 2! Super leuk dat jullie betrokken zijn en heeeeelemaal tot hier hebben gelezen (of alleen de eerste en de laatste zin hihi). We zijn sowieso blij met jullie!
Meer foto's bij deze blog volgen nog, we kunnen ze momenteel niet uploaden, dus hou 't in de gaten! :)
GreetingzzzzzZzzZZzZZZ.......snurk...;)
De laatste dagen hebben we veel tijd doorgebracht met de kinderen en zendelingen. Vrijdag hebben we ook nog een groepje meisjes naar het zwembad mogen meenemen. Deze zomer (het is zomer in Mozambique ja ;)) zijn de begeleiders er niet zo aan toegekomen om de meiden mee te nemen naar het bad. Twee van de meisjes gingen zelfs voor de eerste keer. Een heel ander schouwspel dan de wilde jongetjes was het wel, maar ze waren in ieder geval net zo verheugd! Het werd nog extra feest toen bleek dat wij met ons gebrekkige Portugees per ongeluk een dubbele portie lekkers voor hen hadden besteld na het zwemmen! :D
Het laatste programma voor de jongens bij Laura's dorm was heel ontspannen. We kwamen binnen en de tías (Mozambikaanse groepsleidsters die "tante" worden genoemd) hadden de kleine mannetjes zo ver gekregen dat ze met z'n 30en als een stelletje aangespoelde zeehonden in de schaduw op het cement lagen te chillen. En de jongens die vervolgens niet meededen (omdat het hun beurt niet was) bleven een uur zo liggen, wat een zaligheid!
Voor de rest hebben we met hun, maar ook de babies en oudere jongens tijd doorgebracht en gespeeld. Het was erg leuk om het contact te zien groeien, en dat maakte het afscheid ook wel wat lastiger. Een paar kinderen stelen je hart. Zo waren we onder de indruk van een jongetje genaamd Joaquim (5) dat tijdens het zingen in de kerk een kwartier met open handen en gesloten ogen met God sprak zonder zich iets aan te trekken van wat om hem heen gebeurde. Temeer omdat hij een heel vriendelijk en stralend kind is. Hoopvol voor ons, omdat wij ons wel eens afvroegen hoe voor al deze kinderen de leegte van het gemis van ouders kan worden gevuld. Joaquim is een voorbeeld van een kind dat zich geliefd weet door God, heel indrukwekkend! Niet voor alle kinderen is dit zo makkelijk en dat was wel eens moeilijk om te zien. Je zou ze zo willen meenemen :) Goed om te leren vertrouwen dat God naar ze omkijkt, meer dan dat wij ooit zouden kunnen doen.
De rol van de zendelingen heeft ons ook aan het denken gezet. Het klinkt namelijk heel erg tof om daar vrijwillig aan het werk te zijn, maar als het om de tofheid gaat ben je waarschijnlijk snel uitgerangeerd. We hebben veel bewondering voor de mensen die zich fulltime inzetten. Toch is het ook lastig om als blanke daar "de wereld te verbeteren" omdat er vaak naar een blanke wordt gekeken als iemand die iets belangrijks te vertellen heeft, en het makkelijk is om die houding als blanke dan ook aan te nemen. Zo vertelde onze mede-bezoekster Jenna (die als blanke zendelinge in de "bush bush" werkt) dat onder de bevolking het idee leeft dat God andere regels heeft voor blanke en donkere mensen. Zo denken ze bijvoorbeeld dat donkere mensen worden gestraft (met ziekte of de dood) als zij hun voorouders niet vereren, terwijl God dit niet perse zou vragen van blanke mensen. Jenna gaf daarom aan dat de meeste kracht uitgaat van de getuigenissen van de christen Mozambikanen zélf: zij kunnen aantonen dat ze alleen Jezus vereren en nog leven. We bidden samen met Jenna dat er meer van hen moed zullen hebben om eropuit te gaan. Iris Ministeries is daar inmiddels al een heel aantal jaar mee bezig d.m.v.
een bijbelschool voor Mozambikanen, en ook outreaches in het weekend.
Goed, dat was toch weer een aardig verhaal! Als je het tot hier hebt gehaald, belonen we je met nog wat aardige weetjes (haha):
- We hebben ontdekt dat het eerste woord dat de babies leren hier "amen" is. Dat wordt ook door hun geassocieerd met eten :)
- Toen hij hoorde dat wij Nederlands waren, gaf een tolk aan ook twee Nederlandse zinnen te kennen, namelijk: "Hoe gaat het?" en "Kom Heilige Geest". Beiden even essentieel natuurlijk ;)
- Elke zondag in de kerk worden er optredens gedaan. We hebben bijvoorbeeld een lied van moeders en oma's gehoord, en verschillende hippe Afrikaanse dansjes gezien van de meiden van Zimpeto.
- We zijn afgelopen zondag voor in de kerk met een Afrikaanse doek op ons hoofd door tig kinderhandjes uitgezegend. Het was een verpletterend moment. (Neem dit vooral letterlijk :D)
- Op de laatste dag in Mozambique hebben we nog even snel een paar banken van Laura's dorm voorzien van een laatste laag blauwe verf.
- Bij het boarden voor afgelopen nachtvlucht werden onze stoelnummers omgewisseld voor een plek bij de nooduitgang. Beenruimte! Joepie!
- Toch heeft Debora in de afgelopen 34 uur maar een kwartier geslapen. Heleen een paar uur meer.
Op naar deel 2! Super leuk dat jullie betrokken zijn en heeeeelemaal tot hier hebben gelezen (of alleen de eerste en de laatste zin hihi). We zijn sowieso blij met jullie!
Meer foto's bij deze blog volgen nog, we kunnen ze momenteel niet uploaden, dus hou 't in de gaten! :)
GreetingzzzzzZzzZZzZZZ.......snurk...;)
-
05 Maart 2014 - 18:49
Marianne En Wim Wendt:
Lieve Heleen en Debora,
Fijn om jullie reis mee te beleven,we wensen de komende trip, Gods zegen,
lieve gr van Marianne en Wim.
-
05 Maart 2014 - 18:56
Romina:
Leuk om dit te horen.
Heel veel plezier en een fijne reis.
xxxxjes van mij -
05 Maart 2014 - 19:25
Hans En Mariella:
super cool om te lezen :-) Genieten van deel 2 nu en lekker filmpjes kijken in t vliegtuig ;-)
-
05 Maart 2014 - 19:30
Elsa:
Heerlijk om te lezen meiden! ik ken het gevoel als blanke zendeling. Het beste is inderdaad als de 'locals' gaan veranderen......dan kunnen generaties beïnvloed worden.
Ondertussen is elke aanraking en omzien-naar een winst voor deze kids! Tof dat jullie dit gedaan hebben.
Slaap lekker, als dat lukt, en ik zie uit naar het vervolg!
Liefs -
05 Maart 2014 - 19:58
Joke Schipper:
Wat schrijven jullie toch geestig. Daarom is het echt niet moeilijk om de verhalen uit te lezen ;-) en dat na zo weinig slaap, bewonderenswaardig! Slaap ze en een goede reis!
Liefs,
Joke -
06 Maart 2014 - 08:52
O.lamien:
Lieve Debora en Heleen Jullie dank voor het verslag. Ik zie het voor me! Jullie met de Afrikaanse doek
op het hoofd en dan gezegend worden. Dát was wel ontroerend denk ik. Maar ook hartverwarmend.
Moeilijk om dan echt weg te gaan! Maar de leuke herinneringen zijn beschreven en vastgelegd en ín jullie "hoofd "toch! Nu weer "op de vlucht" , het vervolg!!! Genieten en vast wel een beetje moe
van alle werk en indrukken! Dag!!! liefs, o.l. -
06 Maart 2014 - 09:02
J.B.Bos Post:
Lieve Meiden,
Gisteravind laat las ik jullie verhaal pas,geweldig !Ik hoop dat ik jullie nog een goede reis kan wensen en een behouden aankomst.Hebben jullie lekker geslapen op Nederlandse bodem?Ik kijk uit naar de volgende belevenissen.Veel groetjes en kussen van Oma Jopie. Daag! -
06 Maart 2014 - 12:54
Marleen:
Geweldig! Op naar het volgende avontuur, wij gaan mee ;-) xx -
06 Maart 2014 - 13:12
Lisanne:
Mooi hoor, en door naar het volgende avontuur! Gezegende tijd! Liefs -
08 Maart 2014 - 18:52
Petra:
jn 10:10 - ps. 27:3 - spr.31:10-31 - ps 91:7 - ps 107:14-16 - ef. 1:17-18 - hand. 7-55. njoy n bblessed -
10 Maart 2014 - 07:35
Daniëlle:
Super!! Geniet van alles ennn....op naar het volgende avontuur!! Liefs x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
